آقای میر کریمی در این برنامه که در سال ۱۴۰۱ برگزار شده است، ضمن بیان مقدماتی راجع به انواع سنگ‌نبشته از نظر محتوی و دوره حجّاری، از تمدن سومی در کنار تمدن‌های ایران و روم نام می‌برند که مهمترین سند آن همین سنگ نبشته‌های باقی مانده از آن تمدن در منطقه عربستان است. ایشان در ادامه بحث خود با اشاره به تعداد بسیار زیاد این سنگ نبشته ها، نکاتی پیرامون تاثیر ترجمه آن‌ها بر فهم فرهنگ و ادیان حاضر در منطقه عربستان بیان می‌نمایند و بر این باورند که این یافته‌های غنی می‌تواند اطلاعات دسته اولی پیرامون مطالعات مرتبط با ادیان در اختیار پژوهشگران عرصه دین قرار دهد.

دکتر اخوان صراف در این برنامه که در سال ۱۴۰۲ برگزار شده است، ضمن اشاره به وجه اصیل استماع و انصات قرآن و ویژگی اعجازی آیات، اصالت و اولویت در رابطه با قرآن را وجه شنیداری آن عنوان می‌کنند و به تشریح دیدگاه خویش در این زمینه می‌پردازند. دکتر جاودان نیز در این برنامه ضمن بیان فرهنگ فراگیر مردم مصر در رابطه با تلاوت قرآن، وجه شنیداری این کتاب آسمانی را شاخص عنوان می‌نمایند، اما با نقد سخنان دکتر اخوان صراف، این وجه را یکی از وجوه اعجاز عنوان می‌نمایند نه تمام آن. بخش بعدی برنامه به پرسش‌ و پاسخ اختصاص دارد و حسن ختام برنامه قرائت آیاتی از قرآن مجید توسط دکتر جاودان است.

دکتر آذربایجانی در این سخنرانی که در سال ۱۴۰۱ و در ششمین سالگرد ارتحال آیت الله العظمی موسوی اردبیلی (ره) ایراد نموده اند، ضمن بیان لزوم توجه به ناکامی‌ها و علل ایجاد کننده آن‌ها، با تقسیم‌بندی این عوامل، به تاثیر آن‌ها در شکل دهی رفتار افراد اشاره کرده و در ادامه با تاکید بر اهمیت انطباق، شکاف و اختلاف بین نسلی، اهمیت اختلاف بین نسلی در الگوهای رفتاری، ارزش‌ها و نگرش‌ها را به بحث می‌گذارند.

دکتر کریمی در این سخنرانی که در سال ۱۴۰۱ و در ششمین سالگرد ارتحال آیت الله العظمی موسوی اردبیلی (ره) ایراد نمودند، تربیت دینی را امری تزکیه‌ای و درونی و نه تدسیه‌ای و برونی عنوان نموده و بیان می‌کنند که باید کاری کرد که دین از دورن بجوشد و قلبی باشد نه از بیرون و قالبی. ایشان دینداری زودتر از موعد را امری مخرب عنوان نموده و به ضرورت بازبینی مفاهیم در حوزه تربیت دینی تاکید می‌کنند.

دکتر فیض در این سخنرانی که در سال ۱۴۰۱ و در ششمین سالگرد ارتحال موسس دانشگاه مفید حضرت آیت الله العظمی موسوی اردبیلی (ره) ایراد نموده اند، با انتقاد از محدود نمودن منطقة الفراغ به بهانه‌هایی از جمله احتیاط و مصلحت، ضرورت پاسداری از حلال‌های شرعی را با استناد به سیره انبیای گذشته، قرآن و روایات اسلامی مورد بررسی قرار داده و بر اهمیت دوری از جهل و خرافه و حفظ حریم مجوزهای الهی تاکید می‌نمایند.

این برنامه در سال ۱۳۹۴ برگزار شده است. در این برنامه ابتدا دکتر فنایی (نویسنده کتاب) شمایی کلی از موضوع و محتوای کتاب ارائه می‌دهند و رابطه امر و نهی خدای ادیان ابراهیمی با اخلاق را سوال اصلی کتاب عنوان می‌نمایند. همچنین ایشان پیرامون رابطه اخلاق و دین و وابستگی و استقلال و نیز تقدم و تأخر آنان مسائلی را به بحث می‌گذارند. دکتر رهایی نیز در نقد این کتاب، ارائه بحث در فضای غیر تعبدی، تأکید بر اخلاقگرایی در استنباط فقیهانه و تمرکز بر تقریب اخلاق سکولار و اخلاقی دینی را از جمله مزایای کتاب و مواردی مانندعدم اثبات برخی ادعاها، تردد بین اخلاق فردی و اجتماعی، مشخص نبودن مقصود و ملاک در برخی فرازها و ابهام مفهومی برخی عبارات را از نکات قابل نقد در این کتاب عنوان می‌نمایند.