این برنامه در سال ۱۳۹۱ برگزار شده است. دکتر موسوی اردبیلی با بیان تاریخچه حقوق بشر، قدمت آن را پیش از تدوین اعلامیه جهانی در سال ۱۹۴۸ عنوان کرده و با بیان برخی چالش‌های مفهومی در رابطه با حق و بشر به کارکرد فلسفه در تبیین این مفاهیم می‌پردازند. دکتر قربان نیا نیز با تفکیک بُعد فلسفی و حقوقی مفهوم حقوق بشر اظهار می‌دارند که حقوق بشر در بعد حقوقی با چالش مفهومی چندانی مواجه نیست، همچنین ایشان با تفکیک بین حق داشتن و حق بودن بیان می‌دارند که منظور از حقوق بشر حق داشتن است و اسلام در این زمینه سابقه‌ای قابل توجه دارد. در پایان این برنامه نیز دکتر حقیقت با طرح مباحثی پیرامون اعلامیه اسلامی حقوق بشر و مزایا و چالش‌های آن، جهانشمولی و نسبی گرایی را در حوزه حقوق بشر به بحث گذاشته و استفاده ابزاری از حقوق بشر توسط کشورهای غربی را نقد می‌نمایند.

دکتر احمدزاده بزاز در این سخنرانی که در سال ۱۴۰۰ ایراد شده است، به بررسی و تحلیل ماده ۸۳۷ قانون مدنی پرداخته و با برشمردن برخی مفروضات مورد قبول در رابطه با مسئله وصیت، اقوال گوناگون در باب وصیت به حرمان وارث را بیان نموده و در پایان به سوالات حضار پیرامون موضوع مطروحه پاسخ می‌دهند

آیت الله العظمی موسوی اردبیلی در این سخنرانی که در اواسط دهه ۶۰ ایراد نموده اند، به ضرورت بررسی نقش وحی در فلسفه تاریخ پرداخته و بیان می‌دارند که در این زمینه پژوهش شاخصی حتی در آثار مستشرقین و تاریخ پژوهان غربی وجود ندارد. ایشان با اشاره به تاریخچه در دسترس مناطق جغرافیایی بعثت پیامبران الهی، به خصلت‌های درون ذاتی دعوت انبیاء مانند اخلاق، نفی شرک، عدالت و. . اشاره نموده و قرآن را مهمترین ماخذ برای بررسی بینش حاکم بر دعوت معرفی می‌نمایند.