آیت الله سروش محلاتی در این برنامه که در سال ۱۴۰۲ برگزار شده است، ضمن اشاره به سابقه تفسیر در حوزه علمیه قم و مفسران شاخص، به بیان تفاوت‌های تفسیر شهید بهشتی با عنوان «در مکتب قرآن» با دیگر تفاسیر پرداخته و مهمترین وجه تمایز آن را با سایر تفاسیر نگاه و فهم اجتماعی شهید بهشتی عنوان می‌نمایند. ایشان در بیان ویژگی‌های سبک تفسیری شهید بهشتی، مخاطب شناسی، جهت گیری و اهداف آیات کلام الله را برشمرده و به شرح آن‌ها می‌پردازند. همچنین به صورت مصداقی مباحثی در باب خمس، وصیت به ثلث مال، جایگاه سنت در تفسیر، بلوغ دختران و… بیان می‌کنند.

حجت الاسلام ورعی در این سخنرانی که در سال ۱۴۰۲ ایراد نموده اند، ضمن بیان کلیاتی پیرامون چیستی و شرایط فریضه امر به معروف و نهی از منکر، این آموزه اسلامی را از دیدگاه آیت الله العظمی موسوی اردبیلی (ره)، شهید آیت الله دکتر بهشتی و امام موسی صدر به بحث می‌گذارند. ایشان نگاه کلی این سه شخصیت حوزوی نسبت به این فریضه الهی را همسان دانسته، اما بیان می‌دارند که مطابق آثار و آنچه از سخنرانی‌های ایشان بر می‌آید نگاه موسس دانشگاه مفید نگاهی فقهی، نگاه شهید بهشتی نگاهی قرآنی و نگاه امام موسی صدر به این مسئله نگاهی اجتماعی است.

آیت الله ربانی بیرجندی در این برنامه که در سال ۱۴۰۲ و در پی اهانت به ساحت مقدس قرآن مجید برگزار شده است، ضمن بیان مقدمه‌ای پیرامون مباحث مربوط به هتک حرمت و بیان برخی مصدایق تاریخی آن، با استناد به قرآن مجید، روایات اهلبیت عصمت (ع) و اقوال گوناگون فقهای عظام، ممنوعیت هتک حرمت مقدسات را برمبنای قاعده «حرمت ما لا یحل انتهاک» بیان نموده و به تشریح این قاعده مهم فقهی می‌پردازند. بخش پایانی این برنامه به پرسش و پاسخ اختصاص دارد.

دکتر اخوان صرّاف در این برنامه که در سال ۱۴۰۲ برگزار شده است، ضمن اشاره به وجه اصیل استماع و انصات قرآن و ویژگی اعجازی آیات، اصالت و اولویت در رابطه با قرآن را وجه شنیداری آن عنوان می‌کنند و به تشریح دیدگاه خویش در این زمینه می‌پردازند. دکتر جاودان نیز در این برنامه ضمن بیان فرهنگ فراگیر مردم مصر در رابطه با تلاوت قرآن، وجه شنیداری این کتاب آسمانی را شاخص عنوان می‌نمایند، اما با نقد سخنان دکتر اخوان صرّاف، این وجه را یکی از وجوه اعجاز عنوان می‌نمایند نه تمام آن. بخش بعدی برنامه به پرسش و پاسخ اختصاص دارد و حسن ختام برنامه قرائت آیاتی از قرآن مجید توسط دکتر جاودان است.